naaizzz

twee jaar ben ik ondertussen bezig met naaien, maar onlangs is alles een beetje in een aangename stroomversnelling geraakt. vorig jaar in de naailes ging het zo vreselijk traag, secuur en onderwijzend aan toe dat de goesting verdween als sneeuw onder de zon. maar 2012 was een keerpunt. ik ontdekte de maakdagen van mamasha, het enthousiasme was overdraaglijk voor een collega-vriendin waardoor we samen de ene naaiclub na de andere, na naaiworkshop afschuimden. er rolde al heel wat moois van onder mijn machine, instant geluk. instant happiness.

We ♥ Charlie

en last but not least, de jacob. bloed, zweet en net geen tranen. maar het is af, en het zal toch eventjes duren eer ik me er opnieuw aan waag. eerst een beetje genieten van dit exemplaar, van zodra de dochters benen lang genoeg zijn tenminste.

tweejarigen taal

omdat ik zoveel schrik heb dat ik het ga vergeten, en het ook wel jammer zal zijn de dag dat ze het wel goed gaat uitspreken (alhoewel, een zestienjarige die nog steeds maar de helft van een woord uitspreekt, daar zou ik me ook ernstig zorgen bij maken). van de meeste woorden zegt ze ofwel de laatste letter ofwel de eerste letters niet. maar deze "woffen", daar moet ik altijd bij glimlachen. dat zijn haar sloffen.

puur voor 't oog

We zijn een beetje uitgefeest, vrees ik.  eerst waren we het einde van de zomer aan't vieren met onze eigen 'boutique' met een hoop vrienden, veel bubbels en de laatste zon. zo leek het toch. want plots waren we oktober, werd ik een jaartje ouder en werd  -met een week verschil - het Lief dertig. Een paar weken later vierden we het Grote Tweejarigenfeest, gingen we naar Planckendael naar de diertjes kijken om dit te vieren en kwam er heel veel meters, peters, en familie ons klein monster een gelukkige verjaardag wensen. nog geen maand later (vliegt de tijd bij u ook zo snel?) wordt er met zwarte pieten en sinten gegoocheld om nog maar over die dikke kerstman te zwijgen.
Het is gewoon een beetje teveel geweest, op korte tijd. Daarom heb ik vandaag geen heel circus opgevoerd over hoe sinterklaas deze nacht is langsgeweest. Wat ik wel weet, is dat het kind bijna in mijn nek vloog bij het zien van de pieten en vanzeleven niet zoveel aan mijn been heeft geplakt als toen. en wat ik ook weet, is dat wij al wekenlang 's nachts een paniekerig kindje vinden in bed, met nachtmerries. Voor ons is het genoeg geweest, en voor haar ook denk ik.
Ik hou het speelgoed dat ik voorzien heb, nog even in de kast. tot de rust is weergekeerd. 't is niet dat ze zich zal vervelen, in tussentijd. en intussen maak ik een bord aan op pinterest. want ik heb al een fantastisch cadeautje gevonden. het oog wil ook wat, en ik heb graag dat mijn kindje met veel plezier haar bordje leeg eet.