Het was nog vroeg vanochtend, toen onze wedding planner weer uit haar startblokken schoot met in haar kielzog haar kleine zus. Haar openingszin "maar papa wilt eigenlijk wél met jou trouwen hoor...", deed mij glimlachen achter mijn stuur. In de ochtendrush (het snel klaarmaken, boekentassen, alles wel mee, in de auto, ga ik mijn trein wel halen, kinderen nog afzetten eerst, ...), was het even tijd om onze trouw te plannen. Via haar papa wist ik al dat ze ons graag op een veld zou zien trouwen.
Vanochtend was de gastenlijst aan de orde. Wie mocht er allemaal komen, waar zouden zij dan zijn, ... de hele film speelde zich al af in haar hoofd. Ze was blij verrast te horen dat ze zeker ook mocht komen naar de trouw en het feestje.
Lucy deed ook haar duit in het zakje. Haar meter mocht ook zeker komen, en de baby van haar meter en haar poesje. Want anders zou het poesje helemaal alleen zijn, dat kon toch niet.
What's next? onze trouwmenu? kledij? ik zal het ongetwijfeld op tijd horen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten